Το Εξηκοστό Έκτο

Insanity.What else. 

Τρέχετε αγαπητοί μου. Τρέχετε όλοι και δε σας προλαβαίνω. Τι αποφάσεις ξαφνικές είναι αυτές; Ποιες είναι αυτές οι τραγικές εξελίξεις που έχασα και σας έκαναν ανθρώπους διαφορετικούς, μάτια μη αναγνωρίσιμα; Γέλια ψεύτικα και συγκρατημένα, ή γέλια που ξεσαλώνουν το νου στο ψεύτικο μεθύσι του;

Άλλαξαν όλοι και πρέπει να βιαστώ και εγώ να μπω στο χορό τους, να τους προλάβω. Να φορέσω τα καλά μου στο νέο πανηγύρι της ενηλικίωσης. Να ουρλιάξω βουβά μαζί τους, χαρούμενη, γιορτάζοντας τον απαίσιο εαυτό που αναγκαστήκαμε να αποκτήσουμε.

Γέλα, γέλα λίγο ακόμη, αποκάλεσε άλλη μια φορά τον εαυτό σου με τέτοιες όμορφες λέξεις και σε λίγο θα το διαπιστώσεις. Αυτό που λένε όλοι από πίσω σου. Έγινες αυτό που δεν ήθελες να γίνεις. Σίγουρα δεν έγινες αυτό που πάντα σκεφτόσουν. Λοξοδρόμησες στην πορεία. Έχασες το νόημα και την ουσία όσων ονειρευόσουν. Μας πήρε η κατρακύλα φίλε μου. 

Και θέλω να βουτήξω το κεφάλι μου στο κρύο νερό, μήπως ξυπνήσω και τα πάρω όλα από την αρχή. Μήπως γυρίσω να σε κοιτάξω και έχεις χάσει το παραμορφωμένο προσωπείο που φοράς τώρα.