Το να μιλάς για πράγματα άψυχα και έμψυχα, το να μιλάς για όσα δεν υπάρχουν σύμφωνα με τα πραγματικά δεδομένα αυτού του κόσμου, σε φέρνει κοντά σε κάτι ξένο, που σου δίνει όμως μια περίεργη δύναμη.
Μια διαδικασία που, περιέργως, σε βοηθάει να ξεπεράσεις το αίσθημα αποσύνδεσης που έχουμε με το φυσικό μας κόσμο, αλλά και από όλες αυτές τις αφηρημένες έννοιες που έχουμε χτίσει για να περιγράψουμε τα γύρω μας.
Κάθε φορά όμως που προσωποποιείς κάτι, μια αφηρημένη έννοια, για να καταφέρεις να φτάσεις σε διάλογο μαζί του, εκεί που προσπαθείς να πεις τις μεγαλύτερές σου αλήθειες, τότε, λες και τα πιο προφανή ψέμματα. Επινοείς αφαιρέσεις ξανά. Ακριβώς την ίδια στιγμή που προσπαθείς να τις μειώσεις μέσα στο κεφάλι σου.
-Καλό Φθινόπωρο
Έχει μπει προ πολλού αλλά τώρα μας το θύμισε...
Συννεφιασμένα πρωινά και ζεστό τσάι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου