Το Ογδοηκοστό Πέμπτο

Και βρέθηκες εσύ.
Τότε. 
Τυχαία μπροστά μου. 
Στο τυχαίο εκείνο μέρος.
Με κοίταξες και τώρα καταλαβαίνω, ήταν και αυτό τυχαίο. 
Τότε σε γνώρισα, γιατί μέσα απ' το τσούρμο του κόσμου που έπινε τα ποτά του κοιτάζοντας υπεροπτικά, σε ξεχώρισα.
Και άρχισαν να σε διακόπτουν τα λόγια μου, να συμπληρώνουν τις φράσεις σου.
Και κάπου εκεί σε αναστάτωσα. Άρχισα να σε μαθαίνω, να παρατηρώ τις μικρές διαφορετικές εκφράσεις των ματιών σου. 
Και κάπου εκεί σε ερωτεύτηκα. 
Και μου είπες το σ' αγαπώ σε λάθος χρόνο. 
Το είπες νωρίς μάτια μου. 

Πάμε πάλι. 

Πες το ξανά. 

Πες το σαν να το εννοείς. Αυτή τη φορά.