Μιλάς για επαναστάσεις. Μιλάς και κουράζεσαι από την επανάσταση. Χορεύεις στο ρυθμό από τα δικά σου τραγούδια. Κουνάς το κορμί με κλειστά τα μάτια και χάνεσαι στα συνθήματα των στίχων. Και δεν πνίγεσαι από τον καπνό που μας τυλίγει. Μιλάς για επαναστάσεις και η ζωή αλλιώς, λες, δεν έχει νόημα. Αν δεν ασχολείσαι με αυτά δεν ασχολείσαι με τη ζωή μου λες. Τυλίγεσαι σε μαύρα μαντήλια και βγαίνεις έξω μόνο για τη σύγκρουση, αυτή που εμένα με τρομάζει. Τρέχεις ανάμεσα σε φωτιές σε σκουπίδια και κρύβεσαι σε κτήρια. Τραβάς από το μανίκι για να προστατέψεις. Συγκρούεσαι με το δικό τους και το δικό μας. Επαναστατείς για να φτιάξεις το δικό σας. Τα φτιάχνεις όλα από την αρχή, και ας είναι σε σπίτια ερείπια το νέο, και ας είναι με ανθρώπους που χάνονται σε στριφτά τσιγάρα, σε μουσική στρατευμένη. Είναι όλα για το δικό σας. Μικρές μάχες δικές σας. Και το δικό μας είναι απ' έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου