 |
| Memories.Everywhere. |
Ποτέ δεν κοίταζε φωτογραφίες ξένων με ενδιαφέρον. Βαριόταν και κουραζόταν όταν ξεκινούσαν να της δείχνουν φωτογραφίες από την εκδρομή της προηγούμενης εβδομάδας με αναλύσεις για το τι έφαγαν και ποιον συνάντησαν κάνοντας βόλτα στη λίμνη. Ήταν κάτι ανούσιο. Ήταν στιγμές δικές τους, εικόνες της παρέας που δεν της άφηναν κανένα μυστήριο να λύσει.
Όταν όμως έβρισκε τυχαία άλμπουμ των γονιών της, των φίλων, του φίλου της, τότε όλα αποκτούσαν νόημα. Οι φωτογραφίες έλεγαν μυστικά στο αυτί της. Ήξερε γιατί γελούσαν, φανταζόταν τη μυρωδιά της στιγμής, τον αέρα που τους φυσούσε δυνατά στη χειμερινή βόλτα στο Πήλιο. Έστηνε ιστορίες για το πως εξελίχτηκαν τα πράγματα μετά. Για το αν η παρέα αυτή κρατάει μέχρι τώρα. Αν έγιναν και άλλες βόλτες, αν στήθηκαν και άλλα μεθύσια με αυτή τη διάθεση. Απορεί αν τα ζευγάρια που βλέπει να κοιτάζονται ερωτικά κρατάνε όλο αυτό το μυστήριο ανάμεσά τους ακόμη.
Μετά, κάποια στιγμή έρχεται ο ιδιοκτήτης του άλμπουμ και οι αναφορές για τα γεγονότα γίνονται διαφορετικές. Μετά έρχονται τα συναισθήματα του ιδιοκτήτη εκείνη τη δεδομένη στιγμή που έχει αποθανατιστεί. Και αν δε λέγονται, φαίνονται με τη σιωπή και τα μάτια του όταν κοιτάει την εικόνα. Ξαφνικά στην ιστορία της φωτογραφίας μπλέκονται στοιχεία του τότε και του τώρα. Λέει για ένα ζευγάρι που "πόσο ερωτευμένοι ήταν", κανείς δεν καταλάβαινε όλη αυτή τη βουβή συνεννόηση που είχαν, για το πόσο τυχαία γνωρίστηκαν, για τις διακοπές που έκανα όλοι μαζί, εκεί που γνωρίστηκαν. Κοντά εικοσιπέντε χρόνια πριν. Και ήταν αυτός εργατικός και αυτή δημιουργική. Καλλιτεχνικές ψυχές με μυαλά πρακτικά. Ο ιδιοκτήτης περνούσε δύσκολα τότε, ζήλευε όλο αυτό που είχαν κερδίσει χωρίς να το προσπαθήσουν ιδιαίτερα. Κάνανε πλάκες και νυχτερινά μπάνια στο γυαλάκι που είχαν ανακαλύψει όλοι μαζί. Και τώρα μια φορά στα δυο χρόνια μιλάνε στο τηλέφωνο. Δε μάλωσαν ποτέ, οι συγκυρίες και οι δυσκολίες που ήρθαν σε όλους τα έφεραν έτσι τα πράγματα. "Ωραία φωτογραφία" λέει και την κοιτάει από κοντά. Παρατηρεί τον ιδιοκτήτη προσεκτικά, να ψάχνει στοιχεία στην εικόνα να νιώσει το τότε και να το συνδέσει με το σήμερα.
Σκαλώνει. Ποτέ δε θα καταφέρει να συνειδητοποιήσει πόσο έντονα αλλάζουν οι άνθρωποι. Πάντα μένει κολλημένη σε αναμνήσεις, έτσι όπως τους γνώρισε. Προσπαθεί να φανταστεί την εξέλιξη των δικών της ανθρώπων. Όσο περίεργα και να τα φανταστεί όλα, τίποτα δε θα ακολουθήσει αυτή την πορεία. Πάντα οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να την εκπλήξουν. Πόσο άσχημο η έκπληξη αυτή να συνδυάζεται με βαθιά απογοήτευση.
 |
| People change. Memories don't. |
Και είναι και οι άλλες στιγμές, που κοιτάει τις δικές της φωτογραφίες. Μια διαδικασία που την επαναλαμβάνει τακτικά σχεδόν μυστηριακά. Είναι σαν να βουτάει στις σκέψεις της, να θυμηθεί και άλλα και άλλα, να μη ξεχάσει τίποτα. Από γεγονότα, από όσα αισθάνθηκε, θετικά και δύσκολα. Είναι μια διαδικασία που επιζητά να κάνει μόνη της. Κανείς δεν μπορεί να μοιραστεί όσα έχει μέσα της. Όταν βρίσκεται με φίλους που μοιράζεται τις στιγμές των φωτογραφιών, αρχικά όλοι λένε λεπτομέρειες των γεγονότων, μετά στοιχεία του λίγο πριν και του λίγο μετά και μετά στριφογυρίζουν όλοι στις δικές τους σκέψεις. Όλοι να πουν το τι έκαναν αυτοί, το τι σκέφτηκαν αυτοί, πως τους επηρέασε και γιατί.
Και ας τη νευριάζουν όλα αυτά, είναι από τον εγωισμό της. Μόνο τις δικές της ιστορίες θέλει να ακούει, μόνο αυτές αξίζουν να ειπωθούν. Γι΄ αυτό, όταν κάποιος άλλος βλέπει τις δικές της φωτογραφίες βολεύεται και αρχίζει διηγήσεις και εξομολογήσεις. Η συνεχής ανάγκη να μοιραστεί όσα κουβαλάει με κάποιον. Λες και αφήνει λίγο από το βάρος τους στις σκέψεις των άλλων, μόνο που κάθε φορά αισθάνεται όλο και πιο ασήκωτα τα γεγονότα.
Κάθε φορά, μετά, υπόσχεται ότι θα κρατάει τις φωτογραφίες και τις σκέψεις της μόνο για τον εαυτό της.
Sia- Breathe Me
Lovely Song- Lovely Video
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου