Το Εικοστό Ένατο

Αυτές οι τάσεις φυγής που πιάνουν τους πάντες είναι πράγμα ανεξήγητο και ελκυστικό. Τρομακτικό όταν χαρακτηρίζει τα αγαπημένα σου πρόσωπα και ξαφνικά μένεις εσύ στην απ' έξω, να αναρωτιέσαι τι και πώς, τι στάση να κρατήσεις. Μια φίλη μου λέει, ότι το να σηκωθείς και να φύγεις, αφήνοντας καταστάσεις να αιωρούνται στον αέρα του γυρισμού, είναι απλά απολύτως ηλίθιο, γιατί αποφεύγεις μόνο την αντιμετώπισή τους. Και στο κάτω κάτω δε γίνεται να είσαι αλλού συνεχώς, κάποια στιγμή, θα βρεθεί ο δικός σου κόμπος στο χτένι των άλλων και το μπλέξιμο θα έχει άλλη μορφή. Από τη μία βέβαια δίνεις χρόνο στον εαυτό σου να αποστασιοποιηθεί, να ηρεμήσει, να σκεφτεί και να δει τα πράγματα καθαρότερα και από διαφορετικές οπτικές. 

Όπως και να έχει, εγώ θεωρώ καλύτερο να ξεμπερδεύεις με τις συγχύσεις μια ώρα αρχύτερα. Μόνο στον εαυτό σου, εκεί μπορείς να δώσεις όσο χρόνο θέλεις. 

Για να αναφερθούμε και σε άλλα πιο καθημερινά θέματα, η ζέστη δε λέει να μειωθεί. Το βράδυ το αεράκι που σκάει από το παράθυρο σε ηρεμεί όσο τίποτα άλλο. Και εδώ κάπου κολλάνε οι τάσεις φυγής, όχι από καταστάσεις και τέτοια, αλλά από την κλασική πλέον καλοκαιρινή καθημερινότητα στην πόλη αυτή. Γι΄αυτό και μετράω τις μέρες για να πάω εκεί και να χαλαρώσω. Γλυκιά μου αγαπημένη θάλασσα.

 "Θάλασσα μου, αιώνια μάνα

στάχτη απ' τη ζωή τη ρουφιάνα

ρίχνω στη βαθιά σου αγκαλιά

βγάλε με σε κάποια στεριά σου

φόρεσε μου αν θες τα καλά σου

δώσ' μου μια ευχή γι' άλλη αρχή"

Που λέει και ο αγαπητός Λεωνίδας. *

Μια βδομάδα και κάτι έμεινε και ησυχία. Όχι σκέψεις, ή μάλλον σκέψεις ναι, το δέχομαι, αλλά όχι άλλα νέα. Ηρεμία. Θάλασσα και δουλίτσες μόνο εκεί. Δε θέλω εξόδους τρελές, μόνο να κάθομαι το βραδάκι στα κύματα εκεί μαζί με τη Μ. με συζήτηση και τσιγάρο. Θέλω την παραλία χωρίς φασαρία και μουσική απαίσια από το χ μπιτσόμπαρο. Ναι, έτσι θέλω αυτές τις διακοπές. Με τον εαυτό μου και λίγα άτομα γύρω μου. Με ένα βιβλίο κάτω από την ομπρέλα και άδειο το κεφάλι από σκέψεις περίσσιες. Έτσι πρέπει να είναι αυτό το καλοκαίρι. Και ελπίζω τουλάχιστον εκείνες οι πέντε ημέρες να είναι. Καληνυχτώ σας. 

Go Somewhere! But, WHERE?

*Στίχοι από το τραγούδι "δυο ώρες μείνανε μόνο" του Λεωνίδα Μπαλάφα: http://www.youtube.com/watch?v=jJhy940ClZA