Το δέκατο

Θέλω να νιώσω την Άνοιξη επιτέλους! Να προετοιμαστώ για το καλοκαιράκι. Να πάμε βόλτες με το αμάξι πάνω στα χωριά, να μαζέψουμε κλαδιά από ανθισμένες κερασιές. Να φτιάξω τα μαλλιά μου πλεξούδα γαλλική, να κοιτάξω τον ήλιο μέχρι να βλέπω μαύρες κουκκίδες στον ορίζοντά μου. Θέλω να ξεφύγω από σκέψεις και από άγχος. Θέλω να πάμε βόλτες και να μη νοιάζομαι για τα χρήματά που έχουμε. Να ανέβουμε επιτέλους στην Ακρόπολη που από πέρυσι το λέμε και απλά να χαθούμε στην πόλη που φτάνει στα πόδια μας μέχρι τα βράχια. Θέλω τα όνειρα σου να πραγματοποιηθούν. Θέλω να βρω τα δικά μου. 

Θέλω να είμαι καθαρή από ύπουλες συνειδήσεις, να κρίνω με την ψυχή και την καρδιά τις αποφάσεις μου. Θέλω να πάμε βόλτα σε μια παραλία, ακόμη και σ' αυτή την απαίσια κάτω από το παλιό μου σπίτι, και να βουτήξουμε τα πόδια μας. Και μετά να τα χώσουμε βαθιά στην άμμο. Να νιώσω τη ζέστη από τον καυτό ήλιο όλης της ημέρας. Και να φοράω ψάθινο καπέλο.  Και εσύ καφέ γυαλιά με νερά στο χρώμα τους. Και να είσαι καλά, χωρίς άγχος και πίεση και περίσσιες σκέψεις. 

Θέλω να ξεχωρίσω τον εαυτό μου από εσένα. Το εμείς να γίνει ένα αντικειμενικό εγώ και εσύ. Θέλω να μείνω μόνη μου και να μη χάσω κανέναν. Ακόμη και αυτούς που πλέον δε με χαιρετάνε. Μια μικρή απομόνωση ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Μια απομόνωση για όσο χρειάζεται να σταθεί ξανά όρθια η αυτοπεποίθησή σου. 

Άνοιξη λοιπόν. Και το καταλαβαίνεις σε κάποιες στιγμές περίεργες. Εκεί που είναι βραδάκι και τα τραπέζια στα πεζοδρόμια είναι γεμάτα και εσύ με κοντομάνικο. Εκεί που γυρίζεις σπίτι με το ποδήλατο και ο αέρας που σε χτυπάει στο πρόσωπο είναι ζεστός και γλυκός. 

Λυπάμαι, μόνο για λίγη ώρα μπορώ να είμαι αισιόδοξη. Τότε είναι ένα αίσθημα γλυκό μέσα μου σαν να γεμίζει το στήθος μου οξυγόνο. Αναπνέω πιο καλά τότε. Και αυτό όμως επιλέγει και έρχεται όταν δεν το περιμένω. Από πράγματα μικρά, από πράγματα που μπορεί ούτε να υπάρχουν στην πραγματικότητα. Από βλέμματα, από φωτογραφίες, από σκέψεις, από αισθήσεις, από τραγούδια. Τραγούδια που απλά σε κάνουν χαρούμενο! Και μου έχει κολλήσει αυτό το κομμάτι στο μυαλό τόση ώρα που γράφω εδώ. Σε μια βδομάδα μπορεί να έχω μάθει και κάποια βήματα να περπατάω πάνω στη μουσική του. Ναι, είναι το κατάλληλο κομμάτι για να υποδεχτώ την Άνοιξη κι ας άργησα λίγο. 

Μακριά από το σπίτι μου λοιπόν την Άνοιξη αυτή, κι όταν λέμε "σπίτι μου" πόσα διαφορετικά πράγματα εννοούμε; 

Καλή Άνοιξη! Με βόλτες πολλές και σκέψεις και λογισμούς λίγους. 

Καληνυχτώ σας