To Εκατοστό Ενενηκοστό Όγδοο

Το νόημα είναι ότι η ζωή περνάει γρήγορα. Το θέμα δεν είναι τι θα κάνει όταν φτάσεις στα τριάντα. Έφτασες. Είσαι εκεί. Μονίμως σε μια φάση υπομονής. Και λες βρήκες την καλύτερη δουλειά, με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Δεν τη θέλω άλλο την υπομονή για το κάτι καλό που μπορεί κάποτε να έρθει. Γιατί το καλό δεν είναι αυτό που πιπίλιζα στο μυαλό μου χρόνια τώρα. Να συγκινηθώ μου λες με την ηρεμία. Δεν τη θέλω τη δουλειά με τα λεφτά και να φτάσω στην υψηλότερη θέση επαγγελματικά. Άλλοι το επιζητούν. Δε με νοιάζει. Γιατί τι θα έχω μέσα μου όταν απομακρύνομαι από όσα αγαπώ και τους ανθρώπους που με γεμίζουν ασφυκτικά, να σκάσω από ευτυχία;

Προτιμώ να τα βγάζω δύσκολα. Κι όταν τελειώνει αυτή η δουλειά οι υπόλοιπες ώρες της ημέρας να είναι για μένα, σε μια πόλη με ήλιο και μερικές μέρες συννεφιάς να με μελαγχολούν γλυκά. Να κάνω πράγματα που με γεμίζουν. Γιατί τότε μόνο δε φαίνεται η ποιότητα της ζωής; Από τις ελεύθερες ώρες και τα διαλείμματα. Από όσα είναι διαφορετικά και μοναδικά για τον καθένα. Γι΄ αυτό θα γυρίσω. Όχι θα φύγω. Θα γυρίσω εκεί.

Δε θα δώσω λόγο σε όσους γύρω μου λένε τι είναι για το καλό μου. Ποιο καλό μου; Είναι συγκεκριμένο και δεδομένο αυτό για όλους; Βγαίνει σε καλούπια και σε φόρμες και φοριέται απ΄ όλους τους σωματότυπους; Η κοινωνία μας έχει μάθει πώς η ευτυχία κρύβεται στην επαγγελματική επιτυχία και μετέπειτα στην οικονομική άνεση. Να βγάλεις λεφτά. Να μη ζορίζεσαι. Να κάνεις αυτό και το άλλο και το άλλο για το μετέπειτα καλύτερα που θα έρθει. Κι ας έρθει. Είναι εκεί ο πραγματικός στόχος όλων;

Θύματα όλοι της ίδιας αηδίας.

Η ποιότητα μου ως άνθρωπος φαίνεται αλλού. Η ευτυχία μου σίγουρα δεν είναι σε δέκα χρόνια που θα έχω καταφέρει ολόκληρο τον κατάλογο.

Καλύτερα να δουλεύω σε κάτι θεωρητικά αδιάφορο, αρχικά, και να γυρίζω σπίτι και να έχω ώρες δικές μου να διαβάζω όσα επιλέγω από διαφορετικούς κλάδους και ενδιαφέροντα. Κι αν κάτι θέλετε να μου ευχηθείτε να είναι προσωπική ηρεμία και ευτυχία με όσα κατάφερα να κάνω μόνη μου. Από το τίποτα θα χτιστούν όλα.

Δε θέλω να συνειδητοποιήσω ότι πέρασαν χρόνια και ουσιαστικά το μόνο που έκανα είναι να αναμένω όσα θα κερδίσω με τα τωρινά. Δε θα παγιδευτώ στο μετά αφού έχω ένα τώρα να ζήσω. Γιατί όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια; Τα έχουμε ειλικρινά ανάγκη; Πειράζει που θέλω μια απλή ζωή; Μια δουλειά αξιοπρεπή για το πρακτικό της υπόθεσης, την επιβίωση, βόλτες με φίλους, χρόνο με την οικογένεια με γέλιο και συζητήσεις χωρίς εντάσεις και ελεύθερο χρόνο για να κατασταλάξεις στις πολύ προσωπικές σου σκέψεις. Όλα τα άλλα έρχονται. Δε σπούδασα για να βρω δουλειά κι ας ήταν η αρχική σκέψη αυτή, η πολύ επιφανειακή. Και γι΄αυτό δε θα σταματήσω τις σπουδές και δώσε σε αυτές όποιον ορισμό εσύ επιθυμείς, μόνο μην τον κλείνεις στα στενά όρια που του έχει δώσει η κοινωνία. Αλλά δε γίνεται άλλο να ακολουθούμε τούτη την ωφελιμιστική προσέγγιση στη ζωή μας γιατί τα μηδενίζουμε όλα. Έμαθα πολλά και θα μάθω άλλα τόσα. Και είμαι ευγνώμον σε όσους μου τα πρόσφεραν. Και είμαι τυχερή. Χωρίς τα λεφτά σας δε θα είχα γνώση, πόσο λυπηρό αλήθεια. Και θέλω να είστε χαρούμενοι για εμένα για τους σωστούς λόγους, να με στηρίζετε για αυτούς. Δεν είναι πολλοί, υγεία και χαμόγελα τα περικλείουν όλα.

Α.Μ.

 

Ευχαριστώ πολύ την Α. για τους προβληματισμούς της και τις όμορφες σκέψεις της.