Το Εκατοστό Τέταρτο

Μπορεί να βρήκα κάθε πιθανό τρόπο να φτάσω κοντά σου. Ξεκινούσα με το πρώτο λεωφορείο για να σε βρω να κοιμάσαι και να συνεχίσεις τα όνειρά σου δίπλα μου. Όταν μου θύμωνες, τότε έπρεπε να σε κερδίσω από την αρχή. Να προσπαθώ να σε έχω δική μου λίγο ακόμη, λίγο ακόμη... Και νόμιζα το να μας χωρίζουν εκείνες οι ώρες ταξιδιού ήταν το δυσκολότερο. Το να μην ανήκω απόλυτα στη ζωή σου. Να χάνω τα μικρά γεγονότα της καθημερινότητάς σου. Γι' αυτό, γι' αυτό έβρισκα κάθε τρόπο να είμαι κοντά σου. 

Και βρήκα τώρα που το σκέφτομαι βίαιους τρόπους να σε ταρακουνάω. Να σε βγάζω από τους ρυθμούς σου. Αυτούς που είχες όταν εγώ δεν ήμουν εκεί. Στη δική σου πόλη. Τις στιγμές που σε ένιωθα να απομακρύνεσαι. Έβρισκα τρόπους να σε πληγώνω και μετά σκαρφιζόμουν ότι πιο πρωτότυπο για να σε κάνω δική μου από την αρχή. 

Έκανα ότι ήταν αναγκαίο για να μη σε χάσω. Με μικρές κρίσεις θυμού και ζήλειας. Έπρεπε να είσαι μόνο για μένα. Ήσουν μόνο για μένα. 

Στο φωνάζω όμως τώρα, στο ουρλιάζω, μήπως και καταλάβεις ότι ποτέ δε σε ένιωθα ολοκληρωτικά δική μου. Πάντα παλεύαμε με τους εγωισμούς μας. Ήσουν μόνο εσύ και κάπου εκεί έχασα τα πατήματά μου. Ξέχασα το δικό μου εαυτό κάπου, ίσως χάθηκες και εσύ. Δεν ήθελα να σε χάσω από δική σου επιλογή γι' αυτό τα γύρισα όλα ανάποδα. 

Και τώρα, δες, που έκανα ότι ήταν αναγκαίο για να τα καταστρέψω όλα, εσύ γυρνάς σε εμένα. Σε ποιον πας; Δε βλέπεις ότι δεν υπάρχω πια; Δε βλέπεις ότι δεν είμαι αυτός που νομίζεις; Τόσους τρόπους βρήκα για να είμαι κοντά σου, να μη σε χάσω ποτέ και έχασα τον εαυτό μου, αυτόν που ήταν ερωτευμένος μαζί σου.