Το Εκατοστό Ογδοηκοστό Τρίτο

Γιατί δε θα σε συναντήσω τα Χριστούγεννα.

Γιατί η γυάλινη μπάλα έμεινε στο αεροδρόμιο να με περιμένει. 

Γιατί έπρεπε να χαστουκίσω τον εαυτό μου να δει την πραγματικότητα. 

Δε θα σε δω και μόνο θα μετράω κοιτώντας τα δάχτυλά μου τα όσα μικρά δώρα σου έκανα. Και ξαφνικά δε μου φτάνουν τα χέρια μου για όσα περίμενα και εσύ δεν τόλμησες ποτέ να κάνεις. Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όλοι οι ψεύτες έχουν μούσια. Ή οι μπερδεμένοι. Αυτοί που ποτέ δε θα ξεχωρίσουν πότε αξίζει να προσπαθήσουν. Μία λέξη, γύρω στις πέντε ξεκάθαρες κουβέντες.

Let it be, let it be θα σου τραγουδούσα ψιθυριστά γύρω στο αυτί με τα μαύρα μούσια σου να με γαργαλάνε. Μόνο αν τολμούσες μία φορά. Και όλα θα έκλειναν γεμάτα, χωρίς απορίες και εικασίες. Να διαλέξουμε να φύγουμε και οι δύο. Αποφάσισα να περιμένω λίγο ακόμη, όχι να μου μιλήσεις, αλλά είναι που σε όλα τρέχω και μόνο σ' ότι αφορά τον έρωτα αφήνω την κάθε στιγμή να περνάει από μέσα μου, να με αλλάζει.

Να, τ' άκουσες; Έρωτα. Έρωτας ήσουν.