Η αναμονή σε αυτή τη στάση θα είναι περίπου μισή ώρα. Όσο αντέχω μέσα στο κρύο, να στρίψω το αγαπημένο τσιγάρο των ταξιδιών και να κοιτάξω τον κόσμο να πηγαινοέρχεται αγχωμένος. Στον τοίχο απέναντί μου γράφει "Σ' ΑΓΑΠΩΟΥΣΑ ΜΠΛΕ ΑΓΟΡΙ". Έμεινα να κοιτώ τον τοίχο και να προσπαθώ να σκηνοθετήσω την ιστορία που υπήρχε από πίσω.
Έχει πραγματικά πολύ κρύο, τα χέρια μου έχουν μουδιάσει. Και εγώ τυλιγμένη με κασκόλ, σκούφο και γούνινη κουκούλα. Ξανά χειμώνας και θα σου εκμυστηρευόμουν ότι πριν λίγες μέρες ήταν τα περσινά Χριστούγεννα. Ίσως έφτασε και η στιγμή να σου πω στ' αυτί πόσο πολύ αγαπώ το χειμώνα μόνο για το θόρυβο όταν πατάω τα πεσμένα φύλλα. Μήπως και θυμηθείς γιατί με είχες ερωτευτεί και ξεχάσεις το μεσοδιάστημα.
Εσύ δε θα μπορούσες ποτέ να γίνεις μπλε αγόρι. Αυτό σκεφτόμουν και το ύφος σου το παραπονεμένο αν σου το έλεγα και γέλασα για λίγο μόνη μου. Μια κυρία ήρθε και μου ζήτησε αναπτήρα. Με ρώτησε για τον προορισμό μου. Πρέπει να της φάνηκα αστεία έτσι μπουκωμένη με κασκόλια να γελώ χωρίς λόγο και αιτία γιατί ξεκίνησε να μου σχολιάζει πώς φαίνομαι. Μου έφτιαξε τη διάθεση. Ήταν μεγάλη σε ηλικία, σίγουρα πάνω από εξήντα πέντε. Όχι ότι δεν είχα καλή διάθεση. Μόνο ένα βάρος κάπου μέσα μου για το τι με περιμένει αυτή τη φορά και το πώς θα είμαι σε έξι μέρες από σήμερα, ξανά εδώ, στην ίδια στάση, να περιμένω και πάλι για μισή ώρα. Να καπνίζω και πάλι ένα τσιγάρο μέσα στο κρύο.
Ίσως να καπνίζω ακόμη μόνο για τα τσιγάρα στις αναμονές των ταξιδιών. Το τρένο έφτασε. Η ευγενική κυρία μου ευχήθηκε καλό ταξίδι. Ανέβηκα και βολεύτηκα σε μια θέση για την επόμενη μία ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου