Και γίναμε όλοι μια μεγάλη διαδικτυακή παρέα. Και βαριόμαστε να πάρουμε ένα τηλέφωνο, αλλά λιώνουμε στις φωτογραφίες του άλλου. Διαβάζουμε την κάθε κίνηση του, μήπως υπάρχει κάτι που προσπεράσαμε νωρίτερα, αλλά ντρεπόμαστε να του πούμε να πάμε μία βόλτα. Και μένουμε σπίτι, σπίτι, σπίτι. Με διάλειμμα, ανάμεσα στο διάβασμα και τις εργασίες, τα νέα των φίλων, που και αυτοί μένουν σπίτι, σπίτι, σπίτι. Ή όχι. Και τότε ζηλεύουμε. Και κουραζόμαστε ακόμη περισσότερο.
Και δεν έχω διάθεση να γράψω γιατί όλο γράμματα μπροστά μου τον τελευταίο μήνα. Όλο γράφω για εργασίες και ακόμη οι σελίδες που πρέπει να βγουν δεν έχουν φτάσει στο σωστό αριθμό.
Μπορείς να ξεχάσεις για λίγο τα ρομάντζα λοιπόν. Σε αφήνω να κάνεις ένα διάλειμμα από την όμορφη μελαγχολία. Και εγώ για λίγες μέρες ακόμη θα τα βάλω με όλα και με όλους από τη βαρεμάρα.
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΗΑΤΕ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ.
ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΗΑΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΑΦΗΣΑΜΕ ΟΛΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου