Το Εικοστό Πρώτο

not us.But we could be.

Καλοκαίρι. Μάλιστα. Λες και ήταν προχθές που έγραφα ότι έφτασε η Άνοιξη. Και τώρα ξαφνικά μετράω τις μέρες για φύγω από αυτή την πόλη για φέτος. Τρεις βουτιές στη θάλασσα και μπόλικη ηλιοθεραπεία. Λίγο καήκαμε και χάσαμε πολλή ώρα περιμένοντας τα λεωφορεία για να γυρίσουμε σπίτι. Αυτή η μυρωδιά από το αντηλιακό πάνω μας και ποδήλατο με σαγιονάρες. Καλοκαίρι εδώ διαφορετικό από το καλοκαίρι εκεί. Δεν ξέρω αν θέλω να πάω σπίτι. Κάθε Ιούνη η ίδια ιστορία του τι θα αλλάξει μέχρι τον Σεπτέμβρη. Καλοκαιρινές φωτογραφίες με μαυρισμένα πρόσωπα και φακίδες για μερικές μερικές. Άλλοι φεύγουν στην Κρήτη και άλλοι στη Λάρισα. Και οι άλλοι, της άλλης πόλης είναι τώρα εκεί και σε περιμένουν, αλλά όταν θα πας εσύ θα έχουν φύγει. Ο τέλειος συγχρονισμός. Καλοκαίρι που έχεις κάνει δηλώσεις για να βρεις δουλειά, αλλά δεν πήρες καμία απάντηση. Μόνο μία, και αυτή για εθελοντική εργασία. Ας είναι. Γυρίζεις σπίτι το βράδυ και ξεκινάει η κλασική καλοκαιρινή διαδικασία, μουσική μέχρι να δροσίσει λίγο και να μπορέσεις να κοιμηθείς. Οι από δίπλα κάθε βράδυ στο μπαλκόνι, ακούς ιστορίες και ιστορίες. Η απέναντι πολυκατοικία άδειασε, οι περισσότεροι έχουν κλειδαμπαρώσει τα παντζούρια. Και θα έρθει ο Σεπτέμβρης, και θα γυρίσεις να δώσεις τα χρωστούμενα μαθήματα, και σίγουρα κάτι θα έχει αλλάξει. Γιατί κάθε καλοκαίρι αυτό γίνεται. Σαν να συμπιέζονται τα γεγονότα σε αυτή την εποχή. Αποχαιρετισμός σήμερα στα ΚΤΕΛ και βουρκωμένα μάτια, γιατί τα πράγματα αλλάζουν μετά από αυτό το καλοκαίρι, άλλοι φεύγουν και άλλοι μένουν για άλλη μια χρονιά εδώ. Μετακομίσεις και μεταφορικές. Πριν δύο χρόνια, το τελευταίο μου βράδυ εδώ γύρισα σπίτι με ταξί, περνώντας όλη την πόλη για να γυρίσω σπίτι, το ήξερα, πες το προαίσθημα, ότι όταν θα γυρνούσα θα υπήρχαν διαφορές. Πέρυσι, ήθελα αλλαγές και άλλαξα σπίτι, γιατί τα αντικείμενα και οι τοίχοι μπορούν να κουβαλάνε όσα έχεις ζήσει. Και τώρα, δε θέλω ούτε περιμένω αλλαγές, αλλά θα έρθουν. 

{angus and julia stone}

Κάθε βράδυ έξω να δροσιστείς. Και κάθε βράδυ σκέφτομαι πότε πέρασαν τρία χρόνια εδώ και πόσο δε μου θυμίζω τον εαυτό μου όταν είχα πρωτοέρθει. Γι΄ αυτό λοιπόν θα επαναλάβω ξανά και ξανά, τα πράγματα αλλάζουν. Και τρέχουν και δεν τα προλαβαίνεις, ούτε μπορείς να τα προβλέψεις. Και είναι ωραίο αυτό δε λέω. Είναι απρόβλεπτα όλα, για το τι αντίκτυπο θα έχει στη συνέχεια ένα μικρό συμβάν. Συγχρόνως όμως είναι και λιγουλάκι σπαστικό. Ή εγώ το βλέπω κάπως έτσι μερικές φορές. Όπως τώρα. 

Ένα όμορφο τραγούδι για καληνύχτα.

Καληνυχτώ σας.