Μη μιλάς για τους δρόμους. Κλείσε τα χείλη σου και σφράγισέ τα μέχρι να με ξαναδείς. Μην παρεξηγείς τις λάθος λέξεις μου ή την αδιάφορη σιωπή μου. Μόνο αν μπορούσα να πω ότι όλα προοικονομούν το πόσο θα μου λείψεις. Μην είσαι σκληρός, μη με κοιτάς. Μη δεις πόσο ευάλωτη νιώθω. Μακριά σου. Νομίζω διαρκεί πολύ αυτό το μακριά. Ο χρόνος κόλλησε νομίζω. Δεν περνούν τα δευτερόλεπτα και δε βρίσκομαι πουθενά. Σίγουρα όχι στο τώρα. Το λεωφορείο έφτασε και βουίζει η μηχανή του. Ο κόσμος κρέμεται από τα κίτρινα χερούλια. Κρύος αέρας από το ανοιχτό παράθυρο. Ο χρόνος δεν κόλλησε παρά μόνο τρέχει και έφτασε φθινόπωρο. Διέσχισα όλη την πόλη και έζησα γύρω στις είκοσι ζωές στα πρόσωπα των άλλων. Γερμένοι ώμοι και ξένα ρούχα. Μόνο να φτάσω σπίτι. Κι ας μην είναι το δικό μου. Μόνο να φύγει το σήμερα από πάνω μου. Να τρέξω παρακάτω να δω τη συνέχεια. Δε θα είναι καλή, λέει ο μισός εαυτός. Θα είναι για καλό, ο άλλος μισός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου