Το Εκατοστό Δέκατο Έβδομο

Δε σου αρέσουν τα πολύ ρομαντικά, είμαι σίγουρη. Αυτά τα τάχα μου και τα δήθεν είναι έξω από τη δική σου νοοτροπία. Μια κοπέλα που ζει στην εποχή της δεν υποκύπτει σε όσα χαρακτηρίζονται ρομαντικά. Είσαι γεμάτη αυτοπεποίθηση και κυνικότητα. Θέλεις να τονίζεις ότι εσύ πατάς τα πόδια σου απόλυτα στο ρεαλισμό. Δε χρειάζεσαι κανέναν. Ούτε σχέση, ούτε πολλές πολλές φιλίες. Γιατί, α ναι, σωστά, οι  γυναικείες φιλίες δεν υφίστανται. Πάντα κοιτάς τις υπόλοιπες με καχυποψία και ανταγωνιστικότητα. Η καθεμία πρέπει να δηλώσει με το δικό της τρόπο την ανωτερότητά της. Όσο για τις σχέσεις, ποιες σχέσεις; Δίνεσαι και ύστερα το καταλαβαίνεις, λες βγαίνεις πιο σοφή μετά από κάθε νέα εμπειρία. 

Σε βλέπω έξω, σε βλέπω και στις φωτογραφίες. Πάντα γελαστή, γιατί όπου πας περνάς υπέροχα. Αλλά μόνο εδώ μπορώ να σε κράξω -η λέξη δική σου-. Γιατί κατάντησες εθισμένη στον εαυτό σου και η ωμότητά του σε έκανε να προσπερνάς τη φύση σου. Γιατί έχασες το ρομαντισμό και βυθίστηκες στη βιαιότητα των πράξεών σου. Γιατί διαδηλώνεις για τη βία ενάντια στις γυναίκες αλλά βιάζεις τον εαυτό σου εθελοντικά. Γιατί έχεις τόση μεγάλη ανάγκη να θρέφεις τη ματαιοδοξία σου, που πλέον δε βλέπεις τίποτα πέρα από αυτό. Και γι' αυτό κάπως έτσι έληξε η αγάπη. Έγιναν όλοι εραστές μιας χρήσης. 

Το Εκατοστό Δέκατο Έκτο

Θα σε ψάχνω σε αυτά τα αδιάφορα πάρτι

Να φανείς κάποια στιγμή,

ανάμεσα στις άγνωστες, αδιάφορες φιγούρες

Να φανείς πάλι

Να μου κρύψεις τα υπόλοιπα γύρω.

Θα χαμογελάσεις από μακριά

και θα χαιρετήσεις.

Και θα εξαφανιστείς. 

Και θα συνεχιστεί όλη αυτή η αναζήτηση

για ένα γεια και μόνο.

Λίγα δευτερόλεπτα.

Στα πιο περίεργα μέρη.

Μόνο εκεί έρχεσαι.

Μόνο εκεί σε ψάχνω.

Ποτέ σε πολυσύχναστους δρόμους,

ποτέ στα φώτα και στις γιορτές. 

Μια φορά μόνο,

σε βρήκα ζαλισμένο από τον ήλιο,

με μάτια μισόκλειστα,

και πάλι μου χαμογέλασες από μακριά.

Το Εκατοστό Δέκατο Πέμπτο

Άκου τώρα μπέρδεμα...

"Σου αρέσει αυτός. Και όσο περισσότερο σου αρέσει τόσο πιο πολύ δένεσαι μαζί του, αλλά όσο πιο πολύ δένεσαι γίνεσαι όλο και πιο αδέξιος. Και επειδή νομίζεις ότι είσαι αδέξιος, αρχίζεις να πιστεύεις ότι φαίνεσαι αστείος. Και όσο πιο αστείος γίνεσαι, τόσο πιο ενοχλητικός νιώθεις. Εσύ όμως θέλεις να του μιλάς όσο περισσότερο γίνεται. Επειδή όμως αισθάνεσαι ότι γίνεσαι ενοχλητικός, νιώθεις ότι τον κουράζεις κάθε φορά που του μιλάς. Αλλά πραγματικά, σου αρέσει τόσο να του μιλάς! Μόνο που αρχίζεις και φοβάσαι, ότι θα βαρεθεί, ότι θα κουραστεί από όλο αυτό. Όλο αυτό το αδέξιο, αστείο, ενοχλητικό." 

Το Εκατοστό Δέκατο Τέταρτο

Μάτωσαν τα χέρια μου. 

Όλο τα κοιτάω και απορώ. 

Μάτωσαν και τα σφίγγω να τα πληγώσω πιο πολύ. 

Χάθηκε η αφή σου λέω. 

Δε νιώθω τα αγγίγματα στο ξεφτισμένο κάγκελο. 

Τα κρύβω μέσα στις τσέπες να μη με τρομάζουν. 

Τραβάω τα μανίκια να μη βλέπουν οι άλλοι τις πληγές τους. 

Μάτωσαν τα χέρια μου

αγγίζοντας τους ανθρώπους. 

ppk

Το Εκατοστό Δέκατο Τρίτο

Εσύ! Εσένα που αγάπησα!

Αυτές τις μέρες που μεθάς, με κερασμένα ποτά και με νέες παρέες, πρόσεξε μην ξεκινήσεις τις αγαπημένες σου συζητήσεις. Και καθίσεις αναπαυτικά και πεις την ιστορία μας. Μην πεις ποτέ ότι με αγάπησες. Μη συνοφρυωθείς και πεις τα βαριά λόγια που χρησιμοποιείς, ποιητικά, κουνώντας απαλά τα χέρια. Και αν μεθύσεις και σου έρθει η έντονη θλίψη του ποτού για όσες αναμνήσεις φέρουν οι αναθυμιάσεις του αλκοόλ, στρίψε ένα τσιγάρο μόνο. Μόνο αυτό. Και κατάπιε τον καπνό μαζί με τις σκέψεις. Δεν είμαστε εμείς θέμα για συζήτηση. Δεν είμαστε τίποτα. 

Έμειναν ξεκρέμαστες οι λέξεις που ήθελα να σου γράψω. Τώρα πια δεν έχει αξία τίποτα. Ούτε τα όμορφα ούτε τα άσχημα. Τώρα πια δεν έχει αξία να μάθω ή να μάθεις. Τώρα και οι δύο ξέρουμε να καταπίνουμε τον καπνό βουβά και ας μη το συμφωνήσαμε ποτέ. Είναι που μοιάζαμε τόσο μωρέ. 

Το Εκατοστό Δωδέκατο

Ας μιλήσουμε για τον έρωτα. Αυτόν που γιορτάζουν σήμερα με τριαντάφυλλα κόκκινα του πόθου και όχι του πραγματικού πάθους της ψυχής. Ας τον πάρουμε σε όλη του την εξέλιξη όμως. Από την αρχή του την όμορφη μέχρι το πονεμένο τέλος. Και ο πραγματικός έρωτας, ας λέτε ότι θέλετε, δεν τελειώνει ποτέ ολοκληρωτικά. Αν ξεψυχήσει αθόρυβα και ήσυχα τότε μην ξαναπείς ότι ήσουν ερωτευμένος. Γιατί είναι σαν αρρώστια που σίγουρα θα σου αφήσει ένα αμυδρό βηχαλάκι. Και επειδή ξέρω, τα περισσότερα κείμενα μου περιστρέφονται εκεί γύρω στις καταστροφές του έρωτα, είναι γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω από τη δύναμη που προσφέρει. 

 

Εἶπε:

ψηφίζω τὸ γαλάζιο.

Ἐγὼ τὸ κόκκινο.

Κι ἐγώ.

Τὸ σῶμα σου ὡραῖο

Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο.

Χάθηκα στὸ ἀπέραντο.

Διαστολὴ τῆς νύχτας.

Διαστολὴ τοῦ σώματος.

Συστολὴ τῆς ψυχῆς.

Ὅσο ἀπομακρύνεσαι

Σὲ πλησιάζω.

Ἕνα ἄστρο

ἔκαψε τὸ σπίτι μου.

Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν

στὴν ἀπουσία σου.

Σὲ ἀναπνέω.

Ἡ γλῶσσα μου στὸ στόμα σου

ἡ γλῶσσα σου στὸ στόμα μου-

σκοτεινὸ δάσος.

Οἱ ξυλοκόποι χάθηκαν

καὶ τὰ πουλιά.

Ὅπου βρίσκεσαι

ὑπάρχω.

Τὰ χείλη μου

περιτρέχουν τ᾿ ἀφτί σου.

Τόσο μικρὸ καὶ τρυφερὸ

πῶς χωράει

ὅλη τὴ μουσική;

Ἡδονή-

πέρα ἀπ᾿ τὴ γέννηση,

πέρα ἀπ᾿ τὸ θάνατο.

Τελικὸ κι αἰώνιο

παρόν.

Ἀγγίζω τὰ δάχτυλα

τῶν ποδιῶν σου.

Τί ἀναρίθμητος ὀ κόσμος.

Μέσα σε λίγες νύχτες

πῶς πλάθεται καὶ καταρρέει

ὅλος ὁ κόσμος;

Ἡ γλῶσσα ἐγγίζει

βαθύτερα ἀπ᾿ τὰ δάχτυλα.

Ἑνώνεται.

Τώρα

μὲ τὴ δική σου ἀναπνοὴ

ρυθμίζεται τὸ βῆμα μου

κι ὁ σφυγμός μου.

Δυὸ μῆνες ποὺ δὲ σμίξαμε.

Ἕνας αἰῶνας

κι ἐννιὰ δευτερόλεπτα.

Τί νὰ τὰ κάνω τ᾿ ἄστρα

ἀφοῦ λείπεις;

Μὲ τὸ κόκκινο τοῦ αἵματος

εἶμαι.

Εἶμαι γιὰ σένα.

Γιάννης Ρίτσος- Συλλογή Τα ερωτικά, Γυμνό σώμα

Αθήνα, 24.9.80'

Το Εκατοστό Ενδέκατο

Και πάλι μόνος. Μα δε γαμιέται...
Αλλάζουν οι καιροί,ήρθες και έμπλεξες μαζί μου τη χειρότερη στιγμή. Πες μου πόσο να διαρκεί, η αγάπη σου ήτανε το μόνο σίγουρο πως ήτανε τυφλή.

Τυχαίνει...

Κατάσταση γνωστή: η κόντρα με τη θηλυκότητα σου να σε προκαλεί.

Τι φταίει; Πάρε μια αναπνοή, κοιτάξου στον καθρέφτη, όλο και κάποιος απόψε θα ασχοληθεί. Είναι τα βλέμματα τροφή, το ξέρω και το ξέρεις, μα το ρούχο θα φθαρεί, άλλο είναι αυτό που αξίζει. Τροχός είναι, γυρίζει,ο χρόνος θα δείξει. Προσπάθησα αρκετά, μα εσύ καθόλου για να βρεθεί κάποια λύση.

Το δύσκολο είναι απλό, όλοι κάνουμε λάθη μα τουλάχιστον ότι σου έχω πει το εννοώ. Αν κάτι έχω να πω,στα ματιά σε κοιτώ και δεν κρύβομαι πίσω από τρόπους. Αυτό είναι το χειρότερο.

Το τι ζητάς,προσπάθησα μα δεν το ξέρω,

αν αγαπάς, το νόμιζα, πια δεν το ξέρω

ποιους ακουμπάς,φαντάζομαι να μην το ξέρω

κάτι που ξέρω είναι πως δε θέλω να σε ξέρω.

Ταφ Λάθος- Ξέρω για πόσο διαρκεί

[ http://www.youtube.com/watch?v=1DHuIM0mlU0 ]

To Εκατοστό Δέκατο

Σχημάτισα τρία νέα στρώματα για σένα στον ουρανό να στρέφω τις ελπίδες μου τις ώρες που σωπαίνεις δίπλα μου στο κρεβάτι. Στο πρώτο έστρωσα σύννεφα και στ’ άλλα δύο πέντε σειρές αστέρια, να παίζεις τις μουσικές σου.

Δεν έχω κέφια να σου χαϊδεύω τα αφτιά γι αυτό άκου: Θα πάρω τα σχέδια σου να τα χαράξω πάνω μου, να ‘χω να εξηγώ στους επόμενους.

Αυτό και μόνο σου θυσιάζω, ένα κομμάτι δέρμα, μια γωνία ωμοπλάτης.

Μη φανταστείς. Είναι ότι απέμεινε.

(not mine)

Το Εκατοστό Ένατο

Το Εκατοστό Όγδοο

Διαλύθηκε το παζλ στον αέρα.

Ξεχύθηκαν τα κομμάτια του τριγύρω. 

Άντε τώρα να βάλεις τάξη. 

Έψαξα όλο το δωμάτιο να τα βρω.

Αλλά τα μετρούσα και όλο μου έβγαιναν λειψά.

Και περνούσαν οι μέρες και έβρισκα και από κανένα,

που είχε κρυφτεί καλά,

κάτω από τη φλοκέτα.

Και τα ξαναμετρούσα.

Ώσπου κοίταξα πάνω και είδα μερικά

να αιωρούνται ακόμη στον αέρα.