Σχημάτισα τρία νέα στρώματα για σένα στον ουρανό να στρέφω τις ελπίδες μου τις ώρες που σωπαίνεις δίπλα μου στο κρεβάτι. Στο πρώτο έστρωσα σύννεφα και στ’ άλλα δύο πέντε σειρές αστέρια, να παίζεις τις μουσικές σου.
Δεν έχω κέφια να σου χαϊδεύω τα αφτιά γι αυτό άκου: Θα πάρω τα σχέδια σου να τα χαράξω πάνω μου, να ‘χω να εξηγώ στους επόμενους.
Αυτό και μόνο σου θυσιάζω, ένα κομμάτι δέρμα, μια γωνία ωμοπλάτης.
Μη φανταστείς. Είναι ότι απέμεινε.
(not mine)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου