«καταραμένος του θεού»
αποκλεισμένος στον εφιάλτη
να φαντάζομαι τη δυστυχία
να γίνεται πραγματικότητα
να γίνεται η αλήθεια
η προσωπική ατομική αλήθεια
αυτή που σε σημαδεύει
και σε απομονώνει
ποιο τραγούδι θα παρηγορήσει τώρα
ποιο ποίημα θα καταπιεί τον πόνο
ποια γυναίκα θα αγαπήσει
το σημαδεμένο πρόσωπο
είναι ο φόβος που στερεί την ελευθερία
και ο φρόνιμος άνθρωπος φοβάται
η ελευθερία πέθανε
στην πραγματικότητα δεν έζησε ποτέ
πάντα υπάρχει κάτι να χαθεί
κάτι τελευταίο κάτι στερνό
κάτι ελάχιστο
ένα τελευταίο σκαλί
που δε θα πατηθεί ποτέ
ένας φιλόδοξος τρελός
αυτός που επιθυμεί
τη δυστυχία στο πλευρό του
να χορέψει.
Από http://pantastopote.blogspot.gr/2011/06/blog-post_17.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου