Μεγαλώνουμε. Μετράμε τα χρόνια μας και θυμάμαι πόσο έλεγα πως ήμουν όταν σε γνώρισα. Ναι, δεν είμαστε πολύ μεγάλοι, ούτε πολύ μικροί πλέον φίλε. Βουλιάζω στο μαξιλάρι μου και οι σκέψεις με πνίγουν μέσα του, με κάνουν να μην μπορώ να σηκωθώ τα πρωινά. Μετράω πλέον αντίστροφα τις μέρες για να μπω στο νέο νούμερο, αυτό που μου φαίνεται τρομακτικό. Πότε έφτασα ως εδώ; Πότε στο καλό πέρασαν οι τελευταίοι έξι μήνες; Αδυνατώ να θυμηθώ τις λεπτομέρειες, αυτό στο εγγυώμαι Έτσι περνούν αυτές οι μέρες. Απίστευτα αργά, αλλά όταν κοιτάω πιο πίσω βλέπω ότι οι ώρες τρέχουν, γλιστράνε μέσα από τα χέρια μου. Τα γεγονότα, αν είναι δυνατόν, δεν τα προλαβαίνω. Κρατάω μόνο το θολό τους περίγραμμα και τρέχω να προλάβω ότι καινούργιο έρχεται.
Και έφτασα εδώ. Ένας ζυγός, όμορφος, αριθμός, στην απόλυτη συμμετρία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου