Διάβασε μου ξανά το τελευταίο απόσπασμα. Αυτό για τους πολέμους. Ποτέ δεν επαναστάτησα αρκετά σαν νέος. Να βγω έξω. Να φωνάξω. Να βραχνιάσει η φωνή μου από τα συνθήματα. Ποτέ δε θα διάλεγα βιβλίο για πολέμους. Ιστορικό. Ιδεολογικό. Άκου τώρα κάτι πράγματα! Για να σε πάρει ο ύπνος το βράδυ τι διαβάζεις! Και εγώ δε διάβασα ποτέ αρκετούς κλασικούς, όσα βιβλία μου προτείνουν αυτοί που εμπιστεύομαι το γούστο τους. Γι' αυτό και πάντα θα έχω ελλείψεις στα επιχειρήματά μου. Δε θα μπορώ να στηρίξω τις σκέψεις που έχω μέσα στο κεφάλι μου.
Το λεπτό σου μαύρο βιβλίο με έβαλε σε σκέψεις.
Να μπορούσα τουλάχιστον με άνεση να χωθώ στην αγκαλιά σου. Ακόμη κι αυτή λειψή είναι. Δεν τη δικαιούμαι. Ας είναι. Θα αρκεστώ στο ρυθμό της αναπνοής σου και στον ήχο των σελίδων που γυρίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου