Η μυρωδιά της ευτυχίας είναι στους
ανθισμένους δρόμους αυτής της πόλης. Περνάς γρήγορα με το ποδήλατο στη βιαστική
καθημερινή σου κούρσα και έρχεται και σφηνώνεται η άνοιξη πάνω σου. Φταίτε και εσείς
αγαπητοί μου με τα κάφρικα αστεία σας που η διάθεση ανεβαίνει σε παλαιότερα επίπεδα.
Και είναι αυτά τα πρωινά που περνάς από ολόκληρη την πόλη μια νέα διάσταση
πραγμάτων. Είναι τα μεθυσμένα βράδια και τα αγουροξυπνημένα πρωινά. Οι εργασίες
με εσένα κάπου εκεί να δίνεις σημάδια ζωής. Είναι να γυρίζω και να σε βλέπω με
κλειστά μάτια. Είναι τα βαριά βλέφαρα και οι ανάλαφροι ύπνοι. Είναι η μαύρη φόρμα.
Είναι άνοιξη, άνοιξη, άνοιξη. Είναι οι μέρες που μετράω αντίστροφα για να φύγω
μετά από μήνες και το αρνούμαι. Πεισματικά. Εδώ θα μείνω. Εδώ. Σε αυτό το χρόνο,
με παράνοιες και γέλια ατελείωτα. Είναι οι βόλτες οι γκαζωτές εδώ με τον αέρα
που φοβάσαι ότι θα σε τραβήξουν μακριά του. Εδώ που δεν υπάρχει πια μοναξιά μόνο
αγάπη που ξεχειλίζει. Εδώ. Ευτυχία μέσα στην κούραση. Χοροί και ρεζιλέματα. Εδώ.
Τίποτα δε θα σκορπίσει.
Γίναν τα ποδήλατα πύραυλοι και τα
γέλια αεροπλάνα. Κρεμάσαμε τα σοβαρά μας σχέδια και φτάνει. Πια. Λίγη ξεκούραση
στο τίποτα του τώρα. Γεμάτο τίποτα. Από αυτά που σε προετοιμάζουν για το τιποτένιο
μετά. Λουλούδια δώρα που μου φέρνεις και κολλάει η κολώνια πάνω στο δέρμα μου
να τη μυρίζω όλη μέρα. Μυρωδιές που φούντωσαν και ξεσαλώνουν τη ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου