Κάθε πρωί
καταργούμε τα όνειρα
χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
κάθε πρωί
χαιρετάμε τους χτεσινούς φίλους
οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
- Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.
(Ασήμαντες
απαριθμήσεις
- Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
Μα πού τελειώνει η μοναξιά; )
Μανώλης Αναγνωστάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου