"Μόνο εκείνος που ήταν ο πιο ευαίσθητος, μπορεί να γίνει και ο πιο ψυχρός, ο πιο σκληρός. Γιατί αυτός πρέπει να περιβάλλεται από ένα σκληρό κέλυφος. Συχνά όμως αυτό το κέλυφος γίνεται ένα ασήκωτο βάρος."
Γκαίτε
Γκαίτε
Μερικές φορές, το καταλαβαίνω, θέλεις να χαθείς από τα πάντα. Μακριά από όλους και από όλα. Μερικές φορές, το καταλαβαίνω, οι λέξεις δεν είναι δικές σου. Τις έχεις δανειστεί από ένα ξένο κομμάτι του εαυτού σου που παρουσιάζεται έτσι ανεξάρτητα. Μερικές φορές τα μάτια σου κοιτάνε διαφορετικά. Και άλλες δεν ξέρεις που να βολέψεις τα χέρια σου που έχουν γιγαντωθεί και ιδρώνουν ασταμάτητα. Ξέρω ότι αυτές οι ανασφάλειες που έχεις βάλει μέσα στο κεφάλι σου, τρώνε αργά τις σκέψεις σου για να τις κατακτήσουν. "Αυτή η αρρώστια που μας τρώει", αυτή φταίει για όλα σου λέω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου