Το Τεσσαρακοστό Έκτο

-Εγώ;;;

Λόγια του αέρα. Τα ακούς στην πλειοψηφία των συζητήσεων. Σε ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό στις μεθυσμένες συζητήσεις. Στις πολύ χαρούμενες στιγμές. Εκεί, δίνονται βαριές υποσχέσεις. Εκεί που είμαστε μαζεμένοι σε ένα σπίτι, σχολιάζοντας και αναλύοντας καταστάσεις που ποτέ δεν αντιμετωπίσαμε, αλλά αποφασιστικά δηλώσαμε τη σωστή στάση που θα κρατούσαμε. Τα λόγια του αέρα. Ποτέ δε ξεχνιούνται κάποιες δηλώσεις. Ποτέ δε ξεχνιούνται και κάποια βλέμματα, αλλά φυλακίζονται κάπου βαθιά στο υποσυνείδητο. Περιμένουν να έρθει η κατάλληλη στιγμή και να σε τρομάξουν. Αυτά τα λόγια του αέρα πληγώνουν περισσότερο αργότερα, περισσότερο και από κάποιες σοβαρές αποφάσεις. 

Και πρέπει να πάρουμε όντως σοβαρή απόφαση κάποια στιγμή. Να το ορκιστούμε στον εαυτό μας και να μην το πούμε σε κανέναν για να κρατήσουμε τον όρκο. Κομμένα όλα αυτά τα ψεύτικα, όλα αυτά που αιωρούνται στα νοήματά τους, ή γαντζώνονται σε λάθος εξηγήσεις. Κομμένα τα λόγια του αέρα. Μπορείς; Δύσκολα. 

*Ο καλός μας ο Λεωνίδας τα λέει καλύτερα: http://www.youtube.com/watch?v=4WWOMqffb2k 

(Λόγια του αέρα- Λεωνίδας Μπαλάφας, από το νέο του CD "ας ρίχνει και χαλάζι").