Μετά από Εσένα τι; Μετά από εσένα Εγώ.
Μετά έψαξα και έμαθα και κατασκεύασα την πιο ισχυρή πανοπλία. Ασύγκριτη με κάθε τι που γνώριζα ή είχε περάσει έστω από τη σκέψη μου.
Μετά ξεχάστηκα σε εκείνο το δωμάτιο για μέρες. Μέρες ή μάλλον μήνες πέρασαν για να περπατήσω πάλι στους δρόμους με τα σκουπίδια να ξεχειλίζουν στις γωνίες. Διάβαζα και βίδωνα και έξυνα και έκοβα και έφτιαχνα και σκεφτόμουν. Κανείς, ποτέ, ξανά. Ή ξανά, ποτέ, κανείς;
Μετά έγραφα, και έσβηνα την επόμενη στιγμή,
γιατί το άγχος μήπως και τα διαβάσεις είχε εξαφανιστεί.
Μετά θύμωσα με τις λέξεις, με τη μουσική, με τις γραφές και τις γραμμές. Μα μου πέρασε ο θυμός όσο ξαφνικά είχε έρθει εκείνο το απογευματάκι το ζεστό και τους ζήτησα με δάκρυα να με συγχωρέσουν. Πήρα βαθιά ανάσα και να, βγήκα δειλά. Σιδερένια βήματα βαριά να χτυπούν το πάτωμα. Η σκέψη μου φτερούγιζε σαστισμένη.
Μα μετά, τότε ήταν το χειρότερο. Τρόμαξαν ή μήπως παρεξηγήθηκαν οι λέξεις; Πιάστηκαν όλες μαζί και έφυγαν μακριά μου. Και δεν πρόλαβα ούτε σε ένα περαστικό να το πω, πώς ν' ανοίξει το κλουβί μου.
 |
| ~Painting By Alexandra Levasseur ~ |
