Είναι ένα πάρκο κυκλικό με μια μαρμαρωμένη μάγισσα στη μέση να σε κοιτά.
Πέντε χρονών μαζεύαμε εκεί αδέσποτα κουτάβια και τα κρύβαμε σε αυλές από στοιχειωμένα σπίτια. Φτιάχναμε αρχηγεία με σανίδες πάνω σε κλαδιά από πλατάνια και κυνηγούσαμε δράκους. Σημείο συνάντησης μετά το μεσημεριανό και βόλτες με ποδήλατα. Καθίσαμε εκεί για ώρες, που αν τις μαζέψεις χτίζεις μέρες, προσπαθώντας να λύσουμε όσα δεν επιζητούσαν λύσεις. Κάτι φιλιά ντροπαλά εκεί και με άγγιξες ίσα με δύο φορές στο μάγουλο, θυμάμαι. Κρυφά τσιγάρα κάπου στις τέσσερις ένα βράδυ και ο ουρανός ήταν ροζ από τα σύννεφα που μας είχαν τυλίξει. Εκεί ξαπλώσαμε μαζί να ανοιγοκλείσουμε χέρια και πόδια να παραστήσουμε τους αγγέλους, να μουσκεφτούμε από τα χιόνια και να γελάσουμε μέχρι το ξημέρωμα. Εκεί μαλώσαμε, εκεί τα βρήκαμε και πάλι. Εκεί μου ψέλισες ότι το σπίτι σου διαλύθηκε στον αέρα. Εκεί ένα σ' αγαπώ ζωγραφίστηκε στην πλάτη μου πάνω. Εκεί έμαθα αλήθειες που νόμιζα για καιρό ότι μόνο ψέμματα θα μπορούσαν να είναι. Εκεί ούρλιαξα ένα βράδυ μαζί σου να μας φύγουν τα νεύρα και κρύφτηκα σε άγνωστες πολυκατοικίες να γλιτώσουμε από τους περίεργους γείτονες. Σιγοτραγουδήσαμε τα τραγούδια μας και κλάψαμε και λίγο.
Και έκανα προσπάθεια να σε δω ξανά όπως είσαι.
Μα τίποτα δεν έγινε.
Έξι δρόμοι τριγύρω να απλώνονται.
Δε δέχομαι κανείς να μιλάει άσχημα για το εδώ. Μόνο εγώ, μπορεί και κάνα δυο ακόμη, να δικαιούνται να πουν ότι δεν αντέχουν να μείνουν ούτε μία μέρα ακόμη.
Σ' αγαπώ σαν το πατρικό μου σπίτι το φορτωμένο. Με βαραίνεις και θέλω να σ' αποφύγω. Δε σ' απαρνιέμαι, μη νιώθεις ότι αδικείσαι.
Όλη μου η ζωή έχει τη μυρωδιά της υγρασίας και των πεσμένων φύλλων. Εδώ ψηλά ο αέρας είναι κρύος και σου κλέβει την ανάσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου