Το Εκατοστό Ογδοηκοστό Τρίτο

Γιατί δε θα σε συναντήσω τα Χριστούγεννα.

Γιατί η γυάλινη μπάλα έμεινε στο αεροδρόμιο να με περιμένει. 

Γιατί έπρεπε να χαστουκίσω τον εαυτό μου να δει την πραγματικότητα. 

Δε θα σε δω και μόνο θα μετράω κοιτώντας τα δάχτυλά μου τα όσα μικρά δώρα σου έκανα. Και ξαφνικά δε μου φτάνουν τα χέρια μου για όσα περίμενα και εσύ δεν τόλμησες ποτέ να κάνεις. Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όλοι οι ψεύτες έχουν μούσια. Ή οι μπερδεμένοι. Αυτοί που ποτέ δε θα ξεχωρίσουν πότε αξίζει να προσπαθήσουν. Μία λέξη, γύρω στις πέντε ξεκάθαρες κουβέντες.

Let it be, let it be θα σου τραγουδούσα ψιθυριστά γύρω στο αυτί με τα μαύρα μούσια σου να με γαργαλάνε. Μόνο αν τολμούσες μία φορά. Και όλα θα έκλειναν γεμάτα, χωρίς απορίες και εικασίες. Να διαλέξουμε να φύγουμε και οι δύο. Αποφάσισα να περιμένω λίγο ακόμη, όχι να μου μιλήσεις, αλλά είναι που σε όλα τρέχω και μόνο σ' ότι αφορά τον έρωτα αφήνω την κάθε στιγμή να περνάει από μέσα μου, να με αλλάζει.

Να, τ' άκουσες; Έρωτα. Έρωτας ήσουν. 

Το Εκατοστό Ογδοηκοστό Δεύτερο

Χρώματα και Αρώματα. 

Γέμισε το κεφάλι μου μπουρμπουλήθρες. Γύρω στις εκατό. Παντοτινά φιλιά είπα τη δεύτερη φορά. Την ξέχασα ήδη την πρώτη. Την τρίτη κυνηγούσα την ουρά μου γύρω από το τραπέζι. Κουλουριάστηκα στο στρώμα. Θέλησα να βρεθώ και πάλι στο χαλασμένο κρεβάτι με τα φωτάκια να λάμπουν από πάνω μου. Θέλησα να γίνω αέρας να εξαφανιστώ να τα ξεχάσω όλα και να φύγω. Να ετοιμάσω το σάκο των γονιών μου. Δυο παντελόνια και τρεις μπλούζες. Και να πάω εκεί. Έσκασα μια φούσκα κι άλλη μία. Χόρευαν οι άλλες γύρω μου. Έφεγγαν όλα, έλεγα ξεκάθαρα. Τίποτα ξεκάθαρο. Μόνο θαμπά φώτα από το δρόμο. Και ομίχλη έξω από το παράθυρο. Και αστράφτουσες μπουρμπουλήθρες. 

Το Εκατοστό Ογδοηκοστό Πρώτο

Ποιος αριθμός είναι αυτός που σου απαγορεύει να αγαπάς;
Ποιος αυτός πού σου επιβάλλει που θα πας και πού οφείλεις να σταματήσεις;
Πες μου ποια φωνή σου λέει πως η απόσταση νικάει τελικά;
Δεν είναι οι πόλεις φυλακές να κρατάνε τον έρωτα εκεί
έγιναν οι άνθρωποι δέσμιοι της ευκολίας
και έβαλαν κανόνα στα πόσα χιλιόμετρα πεθαίνει η αγκαλιά.
Δεν πεθαίνει η αγκαλιά αν δεν την αφήσεις.
Αν την ποθήσεις γίνεται φωτιά.



~Anonymoys