Κρατήσου πολύ καλά από της φύσης τον πλανεμένο ίσκιο. Μην ξεφύγεις και χάσεις χρόνο και μονοπάτι. Λες και έχει διαφορά. Από μια μάνα με πόνο γεννήθηκες. Από στιγμή επιθυμίας δημιουργήθηκες. Και μεγάλωσες και σε κοιτώ στις φωτογραφίες. Σε φαντάζομαι να χορεύεις. Ποτέ στην πραγματικότητα. Είσαι κάτι ξένο και μακρινό. Απέχθεια και πόνος για σένα που άλλαξες χωρίς να μου εξηγήσεις το γιατί. Κυρίως: Χωρίς να με πάρεις μαζί σου. H μάνα σου άρρωστη και εσύ να δακρύζεις μόνο στα κρυφά. Ξεκίνησες να τρέχεις με τα τραίνα και τα αεροπλάνα. Μόνο να είσαι μακριά. Κλείνω τα μάτια και σε βλέπω. Σαν καρέ, σαν φωτογραφίες που δεν τράβηξα ποτέ γιατί παρασύρθηκα στη στιγμή και δεν πάτησα το κλικ. Έρχεσαι στα όνειρα μου και εκεί χείμαρρος όσα θέλω να πω. Στις συναντήσεις δε βγαίνει κουβέντα αληθινή. Έπαψες πια να με κοιτάς στα μάτια. Δε σε νοιάζει που δεν είμαι εκεί. Εδώ στη μοναξιά δίπλα στη θάλασσα.
