Είχα αποδεχτεί ένα μέτριο διήγημα. Σύνολο 100 σελίδες. Με ήρωες μοναχικούς και χαμένους στα προσωπικά τους πάθη. Εξώφυλλο μονόχρωμο από λεπτό χαρτόνι.
Και τώρα ζητάω να γίνω ρώσικο μυθιστόρημα. Με πάνω από 50 σελίδες για τη στιγμή που σε συνάντησα ξανά και τις διπλάσιες για το επόμενο βράδυ.
Αισθάνομαι πικρία για τις λέξεις μου. Δεν συμπάσχουν με τη λαιμαργία μου να μιλήσω για σένα.
Σε ότι και να πω γνωρίζω καλά πώς δεν αναφέρθηκε η μικρή εκείνη λεπτομέρεια που το ξεχωρίζει.
Δεν μπορείς ακριβώς να τη δεις, ούτε να την ακούσεις. Δε τη γνωρίζεις παρά μόνο μέσα σε στιγμές.
Θα αρνηθώ να φορέσω στην καρδιά μου μάτια κι αυτιά, χορεύει έτσι και αλλιώς.
Και τώρα ζητάω να γίνω ρώσικο μυθιστόρημα. Με πάνω από 50 σελίδες για τη στιγμή που σε συνάντησα ξανά και τις διπλάσιες για το επόμενο βράδυ.
Αισθάνομαι πικρία για τις λέξεις μου. Δεν συμπάσχουν με τη λαιμαργία μου να μιλήσω για σένα.
Σε ότι και να πω γνωρίζω καλά πώς δεν αναφέρθηκε η μικρή εκείνη λεπτομέρεια που το ξεχωρίζει.
Δεν μπορείς ακριβώς να τη δεις, ούτε να την ακούσεις. Δε τη γνωρίζεις παρά μόνο μέσα σε στιγμές.
Θα αρνηθώ να φορέσω στην καρδιά μου μάτια κι αυτιά, χορεύει έτσι και αλλιώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου